AΤο χωριό είναι κτισμένο με βορειοανατολικό προσανατολισμό στα ψηλότερα πρανή μιας εκτεταμένης πλαγιάς στα νότια του Κισσώτικου Ρέματος, βλέπει δε προς τον Κισσό, τον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Ιωάννη και το Αιγαίο. Στην καρδιά του χωριού βρίσκεται η κεντρική πλατεία από την οποία ανοίγονται θέες μαγευτικές. Τρεις γιγαντιαίες φλαμουριές αγκαλιάζουν προστατευτικά την πλατεία και τον θαυμάσιο μητροπολιτικό ναό της Αγίας Τριάδας. Στα βόρεια της Νταμούχαρης υπάρχει μια χαμηλή σχετικά ράχη από την οποία περνάει το μονοπάτι που οδηγεί στο Παπά Νερό, μια όμορφη παραλία με χρυσαφένια αμμουδιά, πέρα από την οποία βρίσκεται ο Άγιος Ιωάννης.
Κοσμοπολίτικο θέρετρο του Ανατολικού Πηλίου, ο Αγ. Ιωάννης είναι χτισμένος πάνω σε μία μοναδική παραλία με λευκά μαργαριταρένια βότσαλα.
Σμαραγδένια νερά και κόκκινες στέγες που χάνονται στο βαθύ πράσινο της πλαγιάς συμπληρώνουν το γοητευτικό τοπίο
Μαγευτική είναι η ανατολή του ήλιου που αναδύεται μέσα από τη θάλασσα σε μία οργιώδη συμφωνία ρόδινων αποχρώσεων. Είναι το πρώτο ξύπνημα, σ΄ έναν τόπο που το καλοκαίρι σφύζει από ζωή μέχρι αργά το βράδυ, όταν η νύχτα απλώνει τα πέπλα της oδηγώντας μας στα νυκτερινά θέλγητρα του Άη Γιάννη.
Περιστοιχισμένος από δύο μοναδικού φυσικού κάλλους αμμουδιές την Πλάκα και το Παπά–Νερό, ο Αγ. Γιάννης αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών.
Μία συστάδα βράχων χωρίζει στα δύο την επιβλητική παραλία του Μυλοπόταμου με τα κατάλευκα βότσαλα και τα γαλαζοπράσινα νερά, ενώ ένα πέρασμα ανάμεσα στα βράχια ενώνει τις δύο αμμουδιές.
Από την άλλη πλευρά του Μυλοπόταμου τα νερά του χειμάρου που κυλούν μέχρι τη θάλασσα, χαρίζουν μια άγρια ομορφιά στο τοπίο. Οι άγριοι αέρηδες του Αιγαίου, έχουν σμιλέψει τα βράχια του Μυλοπόταμου εκεί που η σκέψη αφήνεται στη μαγεία του ήχου των κυμάτων, καθώς χτυπάνε με δύναμη πάνω στην άμμο.
Το μοναδικό φυσικό λιμάνι της άγριας Αιγαιοπελαγίτικης πλευράς του Πηλίου. Ένας παλιός Ενετικός μύθος, θέλει την έκφραση “δως μου χάρη” να βαφτίζει την περιοχή Νταμούχαρη. Στο εκκλησάκι του Άη Νικόλα υπάρχουν θαυμάσιες αγιογραφίες του Πάγων από το 1800.
Η παλιά Νταμούχαρη, από το παραδοσιακό λιθόστρωτο μονοπάτι που καταλήγει στην Τσαγκαράδα. Φημισμένα είναι τα ολοστρόγγυλα, λευκά, μεγάλου μεγέθους βότσαλα της ακτής.
Ο περίφημος δίδυμος κόρφος της Νταμούχαρης ένα αριστούργημα φυσικής ομορφιάς.
Νερά τρεχούμενα παντού, άφθονα και κρυστάλλινα κατηφορίζουν προς τη θάλασσα και ο ήχος τους γίνεται κομμάτι της ζωής...
Το παλιό πέτρινο τοξωτό γεφύρι της Τσαγκαράδας στη ρεματιά του Μυλοπόταμου, χτισμένο το 1787. Τσαγκαράδα σημαίνει ωραία θέα και κατά μία άλλα εκδοχή βασιλικό χωριό. Είναι ένας τόπος για όλες τις εποχές, παραμυθένιος και κατάλευκος το χειμώνα, πνιγμένος στα αγριολούλουδα την άνοιξη, δροσερός και ζωσμένος ορτανσίες το καλοκαίρι, βυθισμένος στο κόκκινο-κίτρινο των φύλλων το φθινόπωρο. Οι τέσσερις συνοικίες με τρεχούμενα νερά, τοξωτά γεφύρια, πλατείες, εκκλησίες, παλιά και νέα αρχοντικά αποτελούν ιδανικό τόπο διαμονής και ξεκούρασης. Η Παραπάνω φωτογραφία είναι η πλατεία των Αγίων Ταξιαρχών, η περίφημη κρήνη με τις τέσσερις βρύσες όπου το νερό τρέχει ασταμάτητα. Ο αιωνόβιος πλάτανος, ζωογονεί με τον ίσκιο του τις φημισμένες Πηλιορείτικες ορτανσίες.
Σαν κυκλώπεια τείχη, τα απόκρημνα βράχια του Αιγαίου προστατεύουν το στολίδι του: την άγρια και απόμακρη παραλία της Φακίστρας εκεί που μπορείς να νιώσεις ένας ευτυχισμένος ναυαγός.
Στο βόρειο μέρος της Φακίστρας υπάρχουν δύο ιστορικές σπηλιές. Η θαλασσοσπηλιά της Παναγιάς της Μεγαλομάτας που είναι γεμάτη σταλακτίτες και λίγα μέτρα πιο πάνω, η σπηλιά όπου τα χρόνια της Τουρκοκρατίας λειτουργούσε το Κρυφό Σχολειό της Τσαγκαράδας.
Το μεγαλύτερο και ιστορικότερο χωριό του Ανατολικού Πηλίου, απλωμένο σε μια καταπράσινη και ηλιόλουστη πλαγιά του, χωρισμένο σε τέσσερις μεγάλες συνοικίες (Αγία Παρασκευή ή Περαχώρα, Αγιά Κυριακή, Άγιος Γεώργιος, Σωτήρα).
Το όνομα της κατά μια εκδοχή προέρχεται από το σλαβικό «ζα-γορα» που σημαίνει πίσω από το βουνό. Τόπος ξακουστός για τις φυσικές ομορφιές αλλά και για τη παράδοση στις τέχνες και τα γράμματα από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Πατρίδα ανδρών επιφανών που διακρίθηκαν στις επιστήμες και το εμπόριο. Σπουδαιότατο εμπορικό κέντρο τότε, με αξιόλογο στόλο, τα περίφημα χιλιοτραγουδισμένα «Ζαγοριανά καράβια», που με ορμητήριο το Χορευτό μετέφεραν τα προϊόντα της περιοχής στα μεγάλα λιμάνια της Ευρώπης.
Παραθαλάσσιο θέρετρο επίνειο της Ζαγοράς, 52 χλμ ΒΑ του Βόλου. Περιοχή απείρου κάλλους μέσα στο πράσινο καταλήγει σε μια καταπληκτική παραλία 2,5 χλμ άσπιλη αμμουδιά με καταγάλανα νερά...
Δείτε το παλιό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου με τοιχογραφίες χτισμένο στα ερείπια αρχαίου ναού. Εάν έχετε σκάφος, επισκεφθείτε την περιοχή της Παλιάς Μιτζέλας με τις τεράστιες θαλάσσιες σπηλιές, όπου καταστράφηκε ο στόλος του Ξέρξη (480 π.Χ ). Η ακατοίκητη σήμερα Παλιά Μιτζέλα ονομαζόταν στην αρχαιότητα Ιπνοί - Φούρνοι και εδώ ερωτεύτηκε κατά τη μυθολογία η Νηρηίς Θέτις τον Πηλέα.
Η οργιώδης βλάστηση του Πηλίου αγκαλιάζει τις αμμώδεις παραλίες του Χορευτού, που υπήρξε ξακουστό λιμάνι απ’ όπου ξεκινούσαν τα “Ζαγοριανά καράβια” για τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ανατολής. Σ’ αυτόν τον τόπο που στη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου τα κύματα “χορεύουν” ο Γεώργιος Δροσίνης εμπνεύστηκε την ποιητική του συλλογή “Γαλήνη”. Ένα καταπράσινο μονοπάτι, οδηγεί από το βόρειο μέρος του χωριού στις πανέμορφες ερημικές αμμουδιές Παρίσαινα και Ανάληψη.
